Ακόμα μία φορά οι δημοκρατίες δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, αφού εξαντλούν κάθε περιθώριο αυστηρότητας, κυνηγώντας κάθε έναν που δε συμβιβάζεται με τις προσταγές της. Τελευταίο κρούσμα έλαβε χώρα στην Σουηδία, σε μια κατά τ' άλλα φιλελεύθερη χώρα, η οποία φαίνεται να έχει πάρει σωστά μαθήματα δημοκρατικών ηθών και που σύμφωνα με την παρακάτω είδηση, δείχνει να συμπεριφέρεται όπως κάθε μία “πολιτισμένη” χώρα της Δύσης. Έτσι, χωρίς κανένα βάσιμο αποδεικτικό στοιχείο και με στόχο την εξόντωση κάθε διαφορετικής φωνής, δικαστήριο της Σουηδίας επέβαλλε μεγάλο χρηματικό πρόστιμο σε ιδιοκτήτη εταιρείας διακίνησης μουσικής, με την αιτιολογία ότι αυτή περιέχει μηνύματα που εμπίπτουν στην κατηγορία της “υποκίνησης φυλετικού μίσους”. Φυσικά κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά όπως έχουμε συνηθίσει αυτή η κατηγορία εξαπολύεται μόνο και μόνο για τη δαιμονοποίηση καταστάσεων και ανθρώπων.
Εδώ γεννούνται κάποιες απορίες. Ουδέποτε ακούσαμε για καταδίκες άλλων δισκογραφικών εταιρειών (πολύ μεγαλύτερων από τη συγκεκριμένη που καταδικάστηκε) που διανέμουν μουσική με σαφή μηνύματα κατά των λευκών, με στίχους που πολλές φορές αναφέρονται προσβλητικά σε αυτούς, παροτρύνοντας μέχρι και σε δολοφονίες, κατά τη γνωστή φρασεολογία της ραπ μουσικής. Ουδέποτε ακούσαμε το παραμικρό κρούσμα επιβολής ποινής σε “καλλιτέχνες” που δηλώνουν ανοιχτά την αποστροφή τους απέναντι στους λευκούς, μόνο και μόνο επειδή αυτοί είναι...λευκοί! Αλλά ο ρατσισμός, όπως τον εννοούν αυτοί, δεν μπορεί να έχει θύματα λευκούς.
Φανταστείτε λοιπόν τι θα συνέβαινε αν παρουσιαζόταν ένα τέτοιο περιστατικό στην Ελλάδα, εναντίον κάποιου “μεγάλου καλλιτέχνη” ή ενός παράγοντα μιας δισκογραφικής εταιρίας...Πόσες φορές θα ακούγαμε το ανάθεμα των καθώς πρέπει για παρεμπόδιση της καλλιτεχνικής έκφρασης και για φίμωση των ελεύθερων φωνών; Και πόσες κατάρες θα ακούγαμε από τα ίδια πρόσωπα εάν καταδικαζόταν κάποιος ανυπεράσπιστος με την κατηγορία του ρατσισμού; Τελικά, ποιοι είναι οι δημοκράτες και ποιοι οι ρατσιστές;
